Człowieka od zarania dziejów pociągał tajemniczy, fascynujący i nieodkryty świat. Szukał wytłumaczenia dla działania sił przyrody, natury, klęsk żywiołowych a nawet dla pewnych odchyleń w budowie i strukturze ludzkiego ciała. Starożytni Grecy – za pomocą mitów - próbowali zinterpretować i zrozumieć wszystkie otaczające ich - zarówno zachwycające jak i niepokojące - zjawiska. Tak samo było w przypadku Hermafrodyty.
Hermafrodyta (lub Hermafrodyt) był synem Hermesa i Afrodyty, którego nimfy wychowały w jaskiniach góry Ida na Frygii. Jego twarz odzwierciedlała wdzięk i piękno obojga rodziców, od których wziął swoje imię. W wieku piętnastu lat opuścił górę, na której dorastał, aby wędrować po Azji Mniejszej i poznawać nowe miejsca. Przechodził przez miasta w Licji i Karii, gdzie pewnego pięknego dnia zatrzymał się, na odpoczynek, przy źródle zwanym Salmakis, źródle, którego wody tworzyły jezioro.
Nimfa źródła, próżna i pewna siebie Salmakis, oczarowana pięknem młodego mężczyzny, zakochała się w nim do szaleństwa. Hermafrodyta pozostał jednak niewzruszony i obojętny wobec jej erotycznych zapędów. Kiedy poczuła, że na nic jej wysiłki, udała obojętność i odeszła od źródła. Hermafrodyta myśląc, że jest sam, zanurkował w zimnej, źródlanej wodzie i delektował się chwilą rozkoszy. Jednak Salmakis, która ukrywała się w krzakach i obserwowała młodego mężczyznę, widząc go samego i bezbronnego w swoim królestwie, również zanurkowała i z całych sił przytuliła do siebie.
Hermafrodyta, bez względu na to, jak bardzo się starał, nie mógł wyrwać się z objęć nimfy, która zaślepiona namiętnością błagała bogów, by nigdy ich nie rozdzielili. Bogowie spełnili jej życzenie i zjednoczyli oba ciała w jedno, tworząc nową istotę o podwójnej naturze, ani wyraźnie żeńskiej, ani wyraźnie męskiej.
Hermafrodyta,
gdy poczuł, jak jego ciało scala się z ciałem kobiety, przeklął źródło i błagał
rodziców, aby sprawili, że każdy mężczyzna, który wpadnie do jego wód, stracił swoją męskość.
Hermes i Afrodyta wysłuchali prośby swojego syna i przekazali źródłu straszną, tajemną
moc.
Cdn.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz